‘Bizi tezgâha ulaştırmak kolay’

Buluşmamızın sebebi ‘Tezgah’ sineması. Erkan Kolçak Köstendil bir kitap ringinde buluşmayı teklif ediyor, Cihangir’deki Urban Boxing Turkey’de bir ortaya çıkıyor. “Oyuncu olarak bir sinemanın tanıtım süreci beni çok yoruyor, oraya girip koşuşturuyoruz, biraz da benzer şeyler oluyormuş gibi devam ediyor. Sinemamızdaki karakterler birbirleriyle kötü halde kelamlarıyla, ellerin kaldırılmasından vuruyor. Ona bir gönderme olsun istedik” diyor. Onlar uzun yıllardır arkadaşlar, lisanı anlatıyorlar, kahkahalarıyla ortalığı çınlatıyorlar. Bu ürünlerin faaliyetleri de sürüyor. Ve başlıyorlar…

◊ Erkan sen aynı zamanda sinemanın senaryosunun ve direktörlerinden birisinin. Nasıl karar verdin bu türden bir sinemaya yapmaya?

Erkan Kolçak Köstendil:Aslında iki temel şey vardı. Biri Antik Yunan’dan itibaren bütün Shakespeare oyunlarında hükümdarın ve sistem eleştirisi yapılır. Hükümderin
hayatlarınızı görürüz de, muharrinin haya-
Tınısını görmeziz. ilk işte o iğne ve çuvaldız muhabbeti. Neden kişiye hiç iğneyi batırmıyoruz. Ana sebep.

◊ Başka sebep?

Erkan Kolçak Köstendil:Toplumda rastgele bir biçimde, ne yaşanırsa yaşansın, o mevzunun doğrudan muhatabı yerine bazen sanatkarlara dönülüyor. Sanatçı bu olayla ilgili ne dedi, ne yaptı diye soruluyor. Tamam da, mevzunun önceki öteki muhatapları var! Alışılmış sanatkarın kelamı, şey çok değerli lakin birinciye giremezsin dedi. Bu nedenle sanatkarların olaylarına gelen olaylara karşı katılım parçalarını birbirinden ayıran ayrılma faktörleri meydana gelir. Pekala, her insanın, farklı şekilde gösterebileceği bir olay, üç sanatkarın başına gelse ne olur? Bu soru üzerine çıkan bir öykü aslında. Sinemanın tamamına bakınca da yalnızca bizim dünyamızla sonlu kalmayan, bölümleri rahatsız devam eden bir sinema çektik.

◊ Oyuncular olarak kendi dünyanızı eleştiriyorsunuz. Hiç iğneyi kendinize batırdınız mı bu karakterleri değiştirdiniz mi?

Rıza Kocaoğlu:Zati oyunculuk o denli bir şey, bu işin nitekim yaşam biçimi haline gelirsen, hayat satın alıyor, her gün kendini yaralayan bir meslektesin. Yüzde yüz kendinden şad olman o denli kolay değil. O nedenle biz her gün iğne, çuvaldızla birlikte uyuyoruz.

◊ Bölümün içindeki bölgelerdeki çevrenizdekileri eleştirirken birilerini de rahatsız eden
korkusunu yaşadınız mı?

Erkan Kolçak Köstendil:Yok yaşamadık hiç…

Damla Sönmez:Demirden korksak, trene binmezdik (gülüyor).

Erkan Kolçak Köstendil:Dediğim gibi Shakespeare hükümdarı da eleştirir… Bence bu sinemanın içinde hepsi var, bir soytarı eleştirisi de sayılır. Bir de bunların senin değil, karakterlerinin fikri, hiçbir yerde karakterlerin mi sunumu lisana getirmesin mi?

SEKS SATAR ABİ

◊ Bana her zaman üçlü bir takımmışsınız hissini veriyorsunuz. Sizi bu türlü yakınlaştırıp bir ortada tutan şey nedir?

Erkan Kolçak Köstendil:Biz hiçbir şey yok çok didişen, hoş, sağlam lakin faydalı arbedeler eden insanlar.

Rıza Kocaoğlu:Bence biz lisanı konuştuk için birlikteyiz. Anlayış ve sevgiye bakış açımız da bireyseldir.

◊ Sinemanın isminden yola çıkıp sorayım, kalana kadar geldiğiz en büyük tezgâh biliniyor mu?

Erkan Kolçak Köstendil:Benim çok var ya. Duygusuz muyum sanki (gülüyor)? Tezgâha geldiğimde; “He o” deyip ortamımı değiştirip yolunuma devam edeceğim.

Rıza Kocaoğlu:Ben mesela birinci tanışmada karşımdaki yüzde yüzümü verir, yüzde yüz severim. Hasebiyle çok hayal ürünü yaşarım lakin bu durum değişmiyor.

Erkan Kolçak Köstendil:Ben de motamot biliyor musun? O yüzden bizi tezgâha ulaştırmak kolay.

◊ Sinemada başka farklı konuşulacak çok diyalog var. Mesela “Bir sinema çekeriz YouTube’da 2 bin izlenir. Sinemadan göğüslü bir sahneyi
12 milyon izlenirsin koyarsın” diyorsunuz. Sinema bağımsızları, yalnızca yakınlaşma sahneleri için izleyenleri de eleştiriyorsunuz. Hakikaten çıplaklık ya da sevişme sahnesi bazen bütün işin önüne geçiyor. Bu boyut ne hissettiriyor?

Damla Sönmez:Buna ‘clickbait’ (tık tuzağı) kültürü deniyor. Instagram’da da mesela “Bu kadar kısa şort giyilir mi” diye apansız yazabiliyorlar.

Rıza Kocaoğlu:Ya da “Aslında kaslı değilmiş!” diyorlar
(gülüyor).

Damla Sönmez:Kim dedi, ne demiş diye ben bile bazen tıklıyorum. Lakin bir yandan da yıllardır bağımsız sinemada bir sürü iş yapan biriyim. Şahiden şunu öneriyorum; oradaki bir yakınlaşma sahnesi YouTube’da kesilmiş bir parça takılıp, olağan sinemanın kendisinden ve fragmanından çok daha fazla izleniyor.

Rıza Kocaoğlu:Seks satar abi.

Damla Sönmez:Evet motamot. şema de bir şey var, o yakınlaşmasını sahne öykünün içinde değerlendirmiyoruz, o sırada o ilgimizi çektiğimiz için ona bakıyoruz. Çok fazla öyküleri dinlemeye, karşıdaki insan bakmıyor. Gündelik hayatta mümkün olan ya da hiç bulunmayan, birinin başına meydana gelen bir öyküyü izleyip, bunu sindirip bununla ilgili dertlenmek yerine, orada kendi ilgisini izleyen şeyleri yer alan beşerler aslında.

‘Tezgah’ isimli sinemada birlikte rol alan İstek Kocaoğlu, Damla Sönmez ve Erkan Kolçak Köstendil (soldan Sağ) uzun yıllardır arkadaşlar. Kocaoğlu “Aynı lisanı konuştuğumuz için birlikteyiz. Anlayış ve sevgiye bakışımız da aynı’ diyor.

BIÇAK GİRDİĞİNDE, NASIR TUTTUĞUN İÇİN ETİN ACIMIYOR

◊ Sinemadaki sevgilisi, karakteri ve yakın arkadaşıyla aldatıyor. İnsan en yakın arkadaşına bile inanamıyor. İtimat olmadan sıkıntı yaşamamak mı?

Erkan Kolçak Köstendil:Başımıza
gelen ve problemli bir duruma karşı biraz daha nasırlı bir hale geldik. Yoksa inançsız yaşayamazsınız. Güvenemediği insanın aslında sevemez ve bağ kuramazsınız.
O sonuna kadar güvenliğe devam edip biriktirin. Eksiklikler halinde artık o bıçaklanmış, nasır almakn için etin acımıyor.

◊ Bir de iki yakın arkadaş, ortadaki bayanı yok sayarak dostluklarını sorguluyor, bir mühlet sonra bayandan bir nesne şeklinde bahsediliyor…

Damla Sönmez:Kırgan maskülenite denilen şey ne kadar erkek olduğun, ne kadar elindekine sahip olduğunla ilgili. Orada belki de erkek aldatılınca sevdiği bir şeyden ayrılmak ve ona karşı çıkmamasının kırılması bir yana, erkekliğine de zevk gelmiş gibi hissediyordu. O iki noktada erkek ortasında bir güç savaşına dönüyor. Bayan bir savaş ganimeti halinde, o savaş ganimeti, kimin kazanacağı üzerinde düşünülüyor.

◊ İki erkek ortasında şöyle bir diyalog da var; “Sen burçlarla ilgileniyorsun, alışveriş yapıyorsun, spora gidiyorsun, hiç kaba saba hareketin yok, bayanlar seni neden sevsin?” insanlardan biraz kaba saba erkeklerden mi hakikaten?

Erkan Kolçak Köstendil:Bir genelleme üzerinde yapısal olarak gerek yok, muhtemelen bu konuda bir çizgi var. Herhalde çağ değiştikçe, biraz erkekler de değişti.
Seçeneklerden erkeklerden, kadınların ne kadar memnun ve mutlu kaldıkları, bu bir soru işareti. Karakterler de aslında onu tartışıyor. Sinemada birbirinden bir mevzuyla ilgili farklı düşünen insanlar fikir çatışmasına olaylar yaşanıyor aslında. Mesela senin hak ettiğin bir karakter sinema boyunca mı oldu?

◊ Hayır asla değişti…

Erkan Kolçak Köstendil:Değişiyor, birinin yanında durması aslında bir fikrinin de yanında durması. Biri bana sineması izledikten sonra “Karakterle ilgili başım o kadar karıştı ki, çok samimi karakterler mi, çok samimiyetsiz karakterler mi beynim yandı” dedi. Bence bu çağın samimiyetsizliğini, çok samimi bir formda yaşayan karakterlerin çoğumuz üzere, bizlerde.

BU ÇİZGİLERE BİZ ÖMRÜMÜZÜ VERİYORUZ

◊ Damla’nın canlandırdığı karakter şöyle bir lafı var; “Meme düşerse kaşe düşer, alnımız kırışmayacak, tutumlarımız bizde olacak”. Fizikî olarak oyuncuların yaşadığı baskıdan bahsediyor, birçok genç de estetikle artık bir araya geldiğini söylüyorsunuz. Siz bu baskıları yaşıyorsanız ya yaşadınız mı?

Rıza Kocaoğlu:Bu çizgilere biz ömrümüzü veriyoruz. Onun bir çizginin çok yaşanmışlığı var. Bir oyuncuya çok artı katan bir şey. Bunu yok etmeyi benim aklım almıyor. Evet sistem, sinemada dediğimiz üzere bunu yapabiliyor. Zira onların da gerçek oyunculuğu, gerçek derinliğine dair bir şey istemediğimizden. Fotoğraf isteyen bir taraf var, onların yaptıkları şeyler olabilir. Lakin onun bir çizgimiz, onun bir derinliğimiz bizim için
çok yaşamsal.

Damla Sönmez:Benim de sinemada sağlığımız maruz kaldığım oldu. Bir de motamot, bir tektipleşme var. Mesela internette eski dizileri depolayanların bulunmadığı zamanlar diye paylaşıyorlar ve sahiden o denli. Şu an o kadar çok yeni gelen oyuncu var ki, bazen isimlerini bilmiyorlar. O kadar çok birbirine benzeyen aynı tip insan var ki… Yaş alanı küçültmek, küçük olanı yaşlandırmak üzere de tuhaf bir yere giden hoşluk algısı kesimde. Aşikâr hoşluk standartları olağan var, ben de başrolde oynadığım dizilerde uzun yıllar içinde mesela sinemada daha karakter oyuncusu olarak anılsam çok memnun olun.

Rıza Kocaoğlu:Sen karakterisin Damlacığım.

Erkan Kolçak Köstendil:Hem de güzelsin, ikisi bir orta paket program olarak geldin hayatımıza (gülüyor).

Okuldayken televizyonu bırak, sinema bile yapmayacaktım

◊ Konservatuvardayken televizyon dizilerini küçümseyen güçlerin ardından hangi dizinin başrolde olacağını düşünen oyunculardan sinemada bahsediyor. Siz bu türlü
değil miydiniz?

Erkan Kolçak Köstendil:Aslında konservatuvar eğitiminin içinde, İstanbul’da okurken, izlenebilir eğitimini tamamlayabilmen için dizide oynama yasağı ortaya çıkıyor. Bir yandan da haklılar bunu yapmakta. Zira diziyle hayatını sürdürmeye başladıktan sonra bir yerden sonra okula gitmenin çok sıkıntısı. Bunları tiyatro eğitimiyle doldurup donatılmaya çalışıyor. Olağan senin de kırılma lisanında “Ne dizi ya” lafı oluyor. Ancak okulda bitmez hayat gerçekleriyle karşılaşıyorsunuz Hakan ve o görüşmeden o görüşmeye başlıyorsun.

Rıza Kocaoğlu:Televizyon çok hoş bir silah. Bence o durumu televizyonu tesirli hale getirmek olarak da görmek lazım. Hem televizyonda anlatacağını hoş anlatabiliriz hem de sergilediğimizi popülerlikle kendi öykümüzü anlatabildiğimiz sinemalar yapabiliyoruz. Bizi orada izleyip tiyatromuza gelen seyirciyi de oluşturabiliyoruz.

Damla Sönmez:Ben evdeyken televizyonu bırakmayacak, sinema bile yapmayacaktım. Hele bir reklamcının inandırıcılığını yok ediyordu… Yalnızca tiyatro yapmak zorunda kaldıktan sonra yavaş yavaş sinemaya da aşık oldum.

◊ Ve artık onun bir yerinde…

Damla Sönmez: Evet. Ancak şunu anlattım, Tiyatroda ‘Savaş’ oyunu oynandı, oyunlar oynanmaya başladı. Baktım her oyuna geliyor, çıkışta bekleyip çiçek veriyorlar. “Başka maçlara gidiyor musun?” “Yok” dediler. “Bir sonraki oyunda başladığınızda öbür tarafta bir oyun da anlatacaksınız bana, yoksa benim oyunuma tekrar gelmeyeceksiniz” dedim ve bir sürü başka oyun da izlendi. Bu aslında televizyon popülerliğinden gelen bir ilgiydi, onu olumlu kullanmak değerliydi.

ALDATMAK ÖLÜMDÜR VEFAT…

◊ Bu bir gidiyor, fiziki alıyor, beynen alıp alışverişin da çok çeşitlisü var. Sizin için ödemek nedir?

Rıza Kocaoğlu:Aldatmak ölümdür ölüm! En büyük hayal ürünü bence, çok önemli bir kandırılmışlık.

Erkan Kolçak Köstendil:Dediğin üzere çoğaltılmış çok geniş kapsamlı bir şey. Bulunduğu pozisyona, tahmin edilen yaşanmışlıklarına, onların oranlarındaki reaksiyonların değişmesine, bir tabansız kuyuya.

Damla Sönmez:İlişkide bulunulan yerde kelamların ayrılmak üzere bir şey.

◊ Mevzu gelmişken hiç aldatıldınız mı?

Rıza Kocaoğlu:İki sefer.

Damla Sönmez:Ben geçmişte bir münasebette aldatıldığını çok yeni öğrendim.

Erkan Kolçak Köstendil:Benim de çok içeriği geldi lakin ben çok büyük olay değil biçimsel olarak bilgilerim, ne sürekli benim gecikmemle ilgili bir şey değil de, o an o den uygun olan gördün diye baktığın zamanı çok önemsiyorsun.

◊ Peki, hiç aldattın mı?