Evde sofrası her geçen gün küçülen işçilerin işlerindeki lokmaları da azalıyor. Patronlar çalışanlara ya yemek kartı veriyor ya da iş yerinde yemek hizmeti sağlıyor. Yemek kartı şirketlerine göre bir ay boyunca emeğin öğlen yemeklerini yemesi için verilen kartlar 10- 12 günde boşalıyor. Yemek şirketlerine göre artan artışlarla birlikte patronlar işyerlerindeki yemeklerin oranlarını her geçen gün küçültüyor. İktidarın KDV’den istisna yemek fiyatı hududunu artırarak patronu bu hususta teşvikleri tamamlarken sendikalar acil artırım talep ediyor.
İşverenin yasal yemek fiyatı ödemesi için günlük yemek ücreti vergiden istisna tutuluyor. Bu bedel birinci olarak 1961’de çıktı. 1998 yılında günlük brüt taban fiyatı yüzde 57’si kadardı. 2024 yılının başında 187 TL olarak belirlenen bu günlük brüt minimum fiyatın sade yüzde 28’i oluyor. Kaldığı yerde kaydedilen bu fiyat ortadan geçerek 9 ayda enflasyon yüzde 44 artmasına rağmen değişmedi.
Yemek kartı dalının değerli isimlerinden Edenred Türkiye CMO’su Zeynep Ege Dura, “Çok uzakta gitmesine gerek yok. Yalnızca 4 aylık önceki bakiyeler 14-15 günlük tükenirken, şu anda 11-12 güne kadar düştü. Günümüzün ekonomik şartlarında mevcut yemek ücretinden memnun değiller. İstikrarlı bir öğle yemeği, ortalama 250-300 TL’ye mal oluyor. Günlük yemek bedeli istisnası, birinci başladığı yıllarda olduğu üzere günlük brüt taban fiyatının sonuna kadar sabitlenmeli” diye konuştu.
Yemek Sanayicileri Federasyonu Başkanı Hüseyin Bozdağ ise şunları söyledi: “Bizim maliyetlerimiz nitekim çok artıyor. Endüstrici de zorda farkındayız anlaşıyoruz tekrar de. Fakat yeni yapılan kontratlarda artık daha kolay yemeklere ilgi kayıyor. O denli salata barı, varlıklarlı açık büfeler kelam konusu değil, talep edilmiyor.”
İŞÇİ HAKLARI GASP EDİLİYOR
İşçi haklarının her alanda nefesi kesildi ve işçilerin her geçen gün fakirleştiği bir devirden geçildiğini DİSK Genel Başkanı Arzu Çerkezoğlu, şunları söyledi:
“Özel kesimin de kamu personelinin de toplumsal haklarını koruma misyonudur. Devlet bu toplumsal haklarla özel gruplar halinde çalışmak zorundaydı. Lakin ailenin evvel devlet tasarrufları kapsamında kişilerin toplumsal haklarına dikkat edilmiştir. Bu da özel dala cüret ediyor. Özel dalda çalışan emekçinin süreçlerinin geçiştirmesi, aç karnına çalışmasının da kayıt edilmesi yerine getiremediğinin bir göstergesidir.”