Çocukluk çağı travması yaşadığınızı gösteren 5 işaret… Birçok kişi bunun farkında bile değil

Çocukluk devri, bireylerin duygusal ve ruhsal gelişiminde kritik bir rol oynuyor. Lakin, bu periyotta yaşanan travmalar, bireylerin yetişkinlik hayatlarını derinden etkileyebiliyor. Çocuklukta maruz kalınan duygusal ihmal, sıklıkla ‘görünmez travma’ olarak isimlendiriliyor ve tesirleri ekseriyetle geç fark ediliyor.

Evlilik ve aile terapisti olan Logan Cohen de çocukluk travmasının izlerini taşıyan bireylerde gözlemlenen beş saklı belirtiyi ortaya koyarak, bu hususun ehemmiyetine dikkat çekti.

İşte Logan Cohen’in altını çizdiği beş zımnî işaret…

1- KENDİNİZİ SÖZ ETMEKTE ZORLUK

Cohen, bireyin kendisi ismine konuşmakta zorluk çekmesinin travmanın bir yansıması olabileceğini belirtiyor. Bu durum, mağdurların kendilerini tabir etmeleri gereken anlarda sıkça karşılaştıkları bir mani haline gelebiliyor. Örneğin, “Nasılsın?” üzere kolay bir soruya karşılık verirken bile, bu bireylerin kendilerini garip hissetmeleri mümkün olabiliyor.

Bu zorluk, geçmişte yaşanan travmanın tesiriyle, kendilerini tabir etme konusunda gereğince inanç duyamamaktan kaynaklanabiliyor. Bireyler, kendilerini açma korkusu nedeniyle hislerini paylaşmaktan kaçınabiliyor ve bu durum toplumsal ilgilerinde derin bir yalnızlığa yol açabiliyor.

2- HİSLERİNİZİ PAYLAŞMADA ZORLUK

Duygularını tesirli bir formda tabir etmekte zorluk çeken bireyler, bu mevzuda nasıl bir yol izleyeceklerini bilmediklerinden belirsizlik içinde kalabiliyorlar. Çocukluk periyodunda bakıcılarının ilgisizliği, bu şahısların hislerini paylaşmaktan kaçınmalarına neden olabiliyor.

Bu durum, bireylerin hislerini bastırmalarına ve içe kapanmalarına yol açabiliyor. Sonuç olarak, bu bireyler, kendilerini nasıl hissettiklerini açıklamakta zorluk yaşayarak, etraflarıyla sağlıklı irtibat kurma hünerlerinde önemli aksaklıklar yaşayabiliyorlar.

3- SAHTEKÂRLIK SENDROMU

Cohen, çocukluk travması yaşayan bireylerin sıklıkla “aşağılık kompleksi” yahut “sahtekârlık sendromu” yaşayabildiğini vurguluyor. Bu durum, bireylerin kendilerini yetersiz hissetmelerine ve diğerleri karşısında daima bir tasa içinde olmalarına neden olabiliyor.

Sahtekârlık sendromu, bireylerin muvaffakiyetlerini ve yeterliliklerini içselleştirememeleri sonucunda ortaya çıkabiliyor; bu da onları, oburlarının kendilerinden daha uzman olduğuna dair rahatsız edici bir inançla baş başa bırakabiliyor. Bu ruhsal durum, bireylerin kendi pahalarını sorgulamalarına yol açabiliyor.

4- YALNIZLIK HİSSİ

Çocukluk travması yaşayan bireyler, ekseriyetle yalnız hissetmelerine karşın toplumsal ortamlarda temas kurmakta zorluk çekebiliyorlar. İhmale uğramış bireyler, diğerleriyle kuracakları ilgilerin acıya yol açabileceğine inanarak kendilerini izole etmeyi tercih edebiliyorlar.

Bu durum, kalıcı bir yalnızlık hissi ve toplumsal dert yaratabiliyor. Bağlardan kaçınma davranışı, vakitle daha derinleşen bir yalnızlık sarmalına dönüşebiliyor ve bu durum, bireylerin ruhsal sıhhatini olumsuz etkileyebiliyor.

5- DUYGUSAL TABİR ZORLUĞU

Bu bireyler, kendilerini nasıl hissettiklerini tanımlamakta zorluk yaşayabiliyorlar. Duygusal tabir zorluğu, geçmişte yaşanan travmaların tesiriyle, bireylerin içsel dünyalarını dışa vurma konusunda yaşadıkları pürüzlerle ilişkilendirilebiliyor.

Bu durum, bireylerin duygusal durumlarını anlamalarına ve diğerleriyle sağlıklı bağlantı kurmalarına pürüz olabiliyor. Kendilerini tabir edememek, bireylerin ilgilerini derinleştirmelerini ve duygusal bağlar kurmalarını zorlaştırabiliyor.