‘Hayatı yaşanabilir kılan tek şey aşk’

Evrim Alasya’yla bu birinci söyleşimiz. Ekranda görünmeden çok daha çıtı pıtı bir bayan var karşımda. Hoşluğu bana Monica Bellucci’yi hatırlatıyor. Estetik hatta botoks bile yaptırmamış; “Hem doğalcı,
hem de ödleğim. Avantajlı doğdum, annem sağ olsun. Onun çizgileri çok hoştur. Kendime de bakıyorum; sigara, alkol yok, spor yapıyorum” diyor. Aslında oyunculukta mimiklerin yapıları yerleştirilmiştir. Bu röportajı yaptığımızda şimdi Kerem Alışık’la aşk savları yoktu. Lakin Evrim aşkla ilgili çok hoş şeyler anlatıyor. Başlıyoruz muhabbete…

Evrim Alasya ve Kerem Alışık ‘Aşk Biter mi?’ Çevrimdışı oyun birlikte oynuyor. Oyun yıllar sonra bir ortaya çıkan iki kişinin aşk hakkında konuşmaları üzerine kurulu hale geldi.

◊ Kerem Alışık’la birlikte yeni bir oyuna başladınız: ‘Aşk Biter Mi?’ Ne anlatıyor?

‘Aşk Biter mi?’ Kerem’in fikri ve yüzde yüz Türk malı yerli bir oyun, o açıdan benim için çok değerli. Kerem şairlerin gerçek öykülerinden yola çıkmış olan bir bayanla erkeği yıllar sonra buluşuyor. Karakterler aşkı tartışırken şairlerin gerçek öykülerine girip aslında yaygın olan şiirlerin ve müziklerin nasıl oluştuğunun ön kıssasını izletiyor. Adam ki “Aşk ısıran” diyor, bayan da ki “Aşk bitmez” diyor… Bildiğimiz, dramatik yapıda bir oyun metni değil, benim oyuncu olarak dertlerim vardı. Sanki çok mu şiir dinletisine dönüşebilir, seyirci sıkılabilir mi diye; zira çok bilmediğimiz bir şeyin içine girdik ancak alnımızınakıyla çıktık diye düşünüyorum.

◊ Aşka mı bağlıydın?

İnanmaz mıyım? Bu hayatı yaşanabilir kılan tek şey aşk. İnsan her şeyi aşkla, para vererek yapabiliyor. Yalnızca kadın-erkek bağlantısı üzerinden değil. Ben profesyonelme de çok âşık biriyim. Hatta çok sevdiğim bir kelam var; “Ne bit vakit aşk, vakit o yorulur insan”. Aşkla yaptığınız hiçbir şey sizi yormaz, hudutları yaşarsınız, aşk o yüzden çok değerli bir şey.

◊ Pekala, aşk ısıran mı?

Aşk bitmez, evrilir. Her şeyin diğer bir yerine evriliyor lakin aşk devam ediyor, değişiklik yalnızca değişiyor.

◊ Sen aşk bitmez diyorsun oyunun adından yola çıkarsak, aşkı ne bitirir?

Özensizlik. Münasebete başladığınızda birbirinize gösterdiğiniz incelik vardır, o yüzden her şey hoştur. Ne vakit o itinası olanlarsin, saygıyı da olanlarsin, aşk da….

◊ Bir röportajında ​​“Benim kırılma noktalarım daima aşk oldu” demişsin. Ne yaşadın da bunu söyledin?

Şunu kastediyorum; bu hayatta Evrim’in egosunu aşktan başka hiçbir şey kıramadı. Beşerde ben duygusu vardır ya, aşk duygusunun geldiği zaman sonları zorlarsın, kendini ve o ben hissini yok sayarsın. Bunu da bana daima aşk yaptırdı.

◊ Şu an egonun kırıldığı bir devirde yanlış, yani aşk var mı?

Evet, egomun kırıldığı bir dönemdeyim, aşk var diyeyim.

◊ “Evlilik hayatına inanmıyorum” demişsin. O yüzden hiç evlenmeyi tercih etmedin mi?

Ben bir defa çocuk yapmayı hiç düşünmedim ve hiçbir zaman çocuktan kaçmak istemedim.

◊ Yaş ilerledikçe insan çocuk isteyebiliyor. Hâlâ mı o denli düşünüyorsun?

Evet zira ben kendimle uğraşmayı, didik didik yapmayı seviyorum. Bu ortada olursa çok yeterli bir anne olacağımı da düşünüyorum. Zira bir yeğenim var, çocuğum olsa ben demek ki delireceğim hissini araştırmışım. Lakin çok büyük bir sorumluluk, o sorumluluk hiçbir vakit gözüm yemedi.

◊ O yüzden mi evlilik sana bir tık uzak mı geliyor?

Bir de ben özgür yaşayan bir bayanım, çok biriktiriyorum, hoş bir aileden çıktım, bana evlenme baskıları olmadı. “Kadının evlenmesinden öteki bir hayat tarzı, alternatifi yok” sözlerine da karşıyım. Doğal bu söylediklerim benim şahsıma bağlı. Coğrafyamız bayanların hayat şartları bu değil, farkındayım, bu çok büyük bir lüks.

‘ÇOK DUVARA TOSLADIĞIM BİR DÖNEMİM OLDU’

◊ Çocukluktan beri oyuncu mu olmak istiyorsun?

Lisedeyken İzmir Devlet Tiyatrosu’nda bir oyun oynadım, büyüdüm. Kendim bilet alıp altı defa oyunda oynadım. Sonra izlemek de yetmiyor dedim. Araştırdım, İzmir’de Konak Belediyesi’nin tiyatro kursunu buldum, annemin beni oraya gittiğini kaydettirdi. İstek Kocaoğlu, Öner Erkan hepimiz o kurstaydık. Sonra İzmir 9 Eylül Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Oyunculuk Bölümü’nü kazandım ve orada okudum

◊ Bir konut nasıl büyüdü?

Babamın hikayesiydi. Hürriyet gazetesindeydi İzmir’de, annem
mesken hanımıydı. Babamın tiyatro merakı vardı, konservatuvar okumak istiyordu ama annesi kaybolmamış. O maya babadan herhalde geldi.

◊ İstanbul’a nasıl geldin?

İzmir’de öğrenciyken Pınar Çocuk Tiyatrosu’nda oynamaya başladım. Mezun olduğunda “İstanbul’a gelmek ister misin” dediler, İstanbul’la hiçbir temasım yoktu, gitmeyip de saklandım. Ama tek bir sonuca vardım, bilgisiz cesaretiymiş… Şu an aklımla gelememişim. ‘Bir İstanbul Masalı’ içeride birinci oldum.

◊ 21 senede bu meslekte seni en zorlayan ne oldu?

Çok deneme denemeye girme çok kayıtlı tosladığım bir dönem oldu. Bir oyuncu için çok sıkıntı. Zira daima onaylanmama psikolojisi oluyor. Orallarda psikolojiyi sağlıklı tutmak kolay değil. Çoksün küçük ve kendini beğendirmek, sergilemek.

◊ Çok yıllı bölümde hiç ruhsal ya da fiziki şiddete yahut tacize maruz kalma kaldın mı?

Cinsel taciz yaşamadım, çok şükür. Lakin ruhsal şiddet eylemleri.

Ağır bir mobbing gördüm.

◊ Neydi yaşadığın şey?

Ben spor kökenliyim, antrenörlerimizde karşıt motivasyon diye bir şey vardı. Biraz sert yapar ki, sen hırslan… Bizde oyuncudan o duyguyu çıkarmak için biraz seni hırpalarlar. Ancak bunu ücretsiz olarak kendi egosunu devreye sokmadan yapanlar vardır. Ben de o denli bir şeyin içindeyim zannetmiştim. Değildim. Uzun bir mühlet buna maruz kaldım. O sırada doğal yaşla ilgili çok algılayamıyor, uzak tutulmuş tavşan şeklinde kalıyorsun.

‘YAŞIM KÜÇÜKTÜ LAKİN BÜYÜTÜP ANNE KARAKTERİ OYNATIYORLARDI’

21 yıldır ekranda ve tiyatro sahnesinde ama son üç senede büyük bir patlama yaşandı güya…

Evet, onun oyuncunun bir işi vardır o denli. O işle bir şey olur, benim de ‘Kızılcık Şerbeti’ oldu.

◊ 45 yaşındasın. Hiç geç olduğunun düşünüldüğü mü?

Sektördeki yaş skalasına bakınca biraz geç oldu.

◊ Sevdin mi?

Burada daha önce Yasemin Sakallıoğlu’nun hikayesinde şöyle bir kelam gördüm: “Geç gelen yetenek karakteri, süratli gelen egoyu besler.” 20’li yaşlarda olsam düşmeyi kaptırmamam, savrulmam mümkün değildi. Lakin ben her zamanki hayatıma devam ediyorum. Hiçbir şey değişmedi. Doğal çıkıştaki tanımlanabilirlik insanların biraz yük oluyor lakin şapkayla ve gözlükle bu işi çok kolay çözebiliyorum. Bir de dışarıda televizyonda görünmüyorum gibi değilim. Çok spor giyiniyorum, erkek çocuğu şeklinde dolaşıyorum, o nedenle beni kimse algılayamıyor.

◊ Ekranda seni daima anne rollerinden izleniyor…

Evet, genelde anne rollerindeydim. Bir devir de bunu çok sorguladım, zira yaşım küçüktü ama yaşımı büyütüp beni tekrar anne karakterinde oynatıyorlardı. Ama ben televizyonun ayrılmasını kabul ettim. Televizyon süratli tüketime dayanan, risk almadan ilerleyen bir dal. “Bu rol zati Evrim oynadı, onu bu rolü düşünelim” demeleri çok daha iyi bir şey. Ben de madem anne oynayacağım, 30 yaşındayım sonra bundan kaçmak da mümkün değil. Daima karşıt köşe anne rollerini kabul ettiniz.

‘İlişki ve o ihtimam bittiği vakit diğerlerini tanıma parçalarının’

◊ Aşkta sosyoekonomik ve kültürel farkları yaratan öykülerde de rol aldı. Senin için bunlar değerli midir?

Benim için sosyoekonomik durum çok altında. Hiçbir vakit para pula değer ifade etmiyor, hatta biraz fazla değer sunuyormuşum. Biriyle ruhun eşleşmesi çok az denk gelir, o yüzden bu dünyaya ilişkin maddesel şeyler için benim orada devreye girmez. Ancak toplumsal olarak bakarsak, örneğin bir ailenin kelam mevzusuysa oradaki sorumluluklar ve maddiyatın devreye girmesi.

◊ Kültürel farklar ne kadar değerlidir?

Aynı lisani konuşmak çok değerli, bu arkadaşlıklarda da bu türlü. Hele bağ yaşadığının bireylerinle irtibat kuramıyorsa orada birbirinin anlaşılması mümkün olmuyor. Fakat bunların bir formülü yok; bireye, duyguya göre değişiyor.

◊ Dizide oynanan karakter aldatılıyor. Sen hiç aldatıldın mı? Yakaladın mı?

Doğal olarak verilendirildim. Herkes aldatıldığını düşünüyorum. İletiyle yakalandığı da, üçüncü bir kişinin bana ulaşma durumları da oldu.

◊ Bunlar aşka olan inancını sarsmadı mı?

Sarsmaz olur mu? Orayı tamir etmek uzun zamanı aldı, bu ilgiye, erkeğe bakış açısını açmak mal oluyor. Toparlamak kolay olmuyor.

◊ Sen hiç aldattın mı?

Hiç almadım. ‘Çok aldatıldım ancak hiç almadım’ da Yeşilçam sinemaları şeklinde oldu. Şunu itiraf edebilir; ilgi ve o ihtimam bittiği vakit diğerlerini tanımaya yetecek kadar. Bunu alırken kaybolmam, sonuçta hepimiz inseniz; Robot olmadığım, bu şekilde ulaştığımda o ilişkiyi sonlandırdım, bu da bir söylemek aslında.

‘HAYAT BENİ KONFOR ALANIMDAN ÇIKARDI’

◊ Rol aldığın işte hem önyargıları hem de ona
Karakterin kendiyle ya da farklı görüş ve görüşlerle yüzleşmelerini görüyoruz. Sen yıllar içinde hangi önyargılarınla ​​yüzleşip barıştın?

Mesela senin hayat kodlarınla ​​benimkiler farklı, o yüzden oralarda insanları kınamak yerine öteki tarafa bakmalı. bende o vardı; ‘Ne biçim biri, ama türlü mi konuşulur, ama türlü mi yapılır’ şeklinde şeyler… Mesleğimin bana getirdiği en büyük insanlardan biri insanların objektifleri, önyargısız görmek oldu. Zira bir karakteri ortaya çıkarırken geçmişine ve yaşadıklarına da bakıyorsun. Hayata ve insanlara öteki tarafa baktığımızda o zaman o önyargılar büsbütün yok oluyor.

◊ Bir hayat muhasebesinde artık nelerle yüzleşiyorsun?

40’lı yaşlar çok hoşmuş o manada. Büyüdüğüm, olgunlaştığım büyüme. En büyük yüzleşmem de şu oldu; onun şey Evrim yüzünden olmuş…

◊ olumsuzluklar mı olumsuz mu bundan bahsettiklerin?

Olumsuzdan bahsediyorum, her şeyin Evrim yüzünden meydana gelmiş olması. Daima diğerlerini suçlayarak bu vakte geliriz; ‘O bana şunu yaptı’, ‘Bana bu şekilde davrandı’ şeklinde. Mesela çok buraya ukala bir halde gelsem, sen de bana o denli karşılık verirsin, ben de deri ki “Hakan Gence ne kadar ukala biriymiş”. Oysa o benden kalmakdur, ben size müspet gelsem, siz de bana müspet davranışlarınız; “Hakan çok tatlı adammış” deri. Kendimde yakaladığım en büyük şey bu oldu. Herkesin aslında benim aynam olduğunu fark ettim.

◊ Bunu nasıl farkettin?

Şu an filtreden süzüp sana aktarıyorum biraz ama aslında bu son 10 yılımı kapsayan çok sıkıntı bir ömür imtihanıydı. İnsanın bir çıkmaza kendini dışarı çıkarmak için çok önemli bir başvuruda bulunuyor. Kitaplara, terapiste… Maneviyatını keşfediyor.

◊ Neydi ya da kuvvetli imtihanlar?

Onun içinde şey var. Biraz özel kalmalı.

◊ En yaygın olanı neydi?

Babamın kaybı. o tarihte başladı. Bu kadar yakınımda bir kayıp yaşamamıştım. Anlatmak mümkün değil, Allah herkese en geçten versin. Orada hayatımı değiştirdim…

◊ Baban cinsi değerli bir figür müydü?

Tabii. O vakitten bu vakte işledi, yöntemle ilgili her şey o kadar çok sanat geride kaldı ki. Birisi benimle dalga geçiyor herhalde hissiyatı gelmişti, güya ‘Truman Show’da yaşıyordum. Hem maddi hem manevi çok sıkıntı ayakta kaldığım vakitlerim oldu. Bir insan sağlıklı olduğu sürece kesinlikle bir çıkış yolu vardır sloganıyla değerleri. O bana bir çıkış yolu buldu.

◊ Aslında ekranda gördüklerinizin arkasında ne çok şey özetleniyor…

Hepimizin bir hikâyesi, bir sınav, cebelleştiği bir yoksulluk var. Hayata biraz da şöyle bakalım; hayattan memnun olmak için geldik, mümkün olursa cebimize kâr ancak burada bir şey ürememizi, Evrim’in de sürümlerini yükseltmeye başladığını düşünüyorum, oralarda da toplanma imtihanlarla oluyor. Bu hayatta konfor alanındayken insan bir şey öğrenemiyor, konfor alanından çıkmak gerekiyor,
hayat da beni konfor alanından çıkarıldı.