Mahsun Kırmızıgül, Edip Akbayram’ın mezarını ziyaret etti: İçimde bir şeyler koptu
Usta sanatçı Edip Akbayram’ın cenazesine katılamayan Mahsun Kırmızıgül, kızı Lavin ile merhum sanatkarın mezarını ziyaret etti.

Usta sanatçı Edip Akbayram’ın cenazesine katılamayan Mahsun Kırmızıgül, kızı Lavin ile merhum sanatkarın mezarını ziyaret etti.
Edip Akbayram, çoklu organ yetmezliğinden ötürü 2 Mart’ta hayatını kaybetti. Usta sanatçı, bugün Cemal Reşit Rey Konser Salonu’nda düzenlenen merasimden sonra Teşvikiye Camii’nde son seyahatine uğurlandı.
75 yaşında hayata veda eden Akbayram, Karacaahmet Mezarlığı’nda toprağa verildi. Edip Akbayram’ın cenazesine sanat dünyasından birçok isim katıldı. Merasime katılamayan Mahsun Kırmızıgül ise daha evvelden planlanan bir programı için yurt dışında olduğunu açıklamıştı.
Cenazeye katılamadığını için hüznünü lisana getiren Kırmızıgül, İstanbul’a gelince sanatkarın mezarını ziyaret etti.

“O, BENİM İDOLÜMDÜ”
O anları toplumsal medya hesabında paylaşan Mahsun Kırmızıgül şu sözleri kullandı:
“İstanbul’a gelir gelmez, kızım Lavin’le birlikte ayaklarım beni direkt Edip Akbayram’ın mezarına götürdü. Yüreğimde koca bir yük vardı. Çiçekleri mezarının üzerine bırakırken içimde bir şeyler koptu. Zira ben, en sevdiğim insanın, ustamın, ağabeyimin cenazesine yetişememiştim. O, benim için yalnızca birinci dinlediğim, birinci müziğinin ezberlediğim sanatçı değildi. O, benim idolümdü.”


GÖZYAŞLARINI TUTAMADI
“Gözlerimi kapadım, bir anda 6-7 yaşındaki halime gittim. O yaşlarda kulağıma çalınan sesi, içimde filizlenen hayranlığı hatırladım. O sesi birinci duyduğum anki heyecanı, onun müzikleriyle büyüdüğüm yıllara gittim. Edip Ağabey, beşere bedel verirdi. Onurlu, vicdanlı, merhametliydi. O, yalnızca büyük bir sanatçı değil, birebir vakitte çok uygun bir baba, çok güzel bir dedeydi. Bugün mezarı başında bir sefer daha anladım: O, benim kalbime dokunan, hayatıma taraf veren en özel insanlardan biriydi” tabirlerini kullanan Kırmızıgül gözyaşlarını tutamadığını söyledi.
Kırmızıgül paylaşımını şu sözlerle tamamladı:
“Yanımda duran kızım Lavin, gözyaşlarıma mana veremedi. Küçük elleriyle elimi tuttu ve suçsuz bir sesle sordu: ‘Baba, neden ağlıyorsun? Onu çok mu seviyorsun?’ O an boğazım düğümlendi. Kızıma baktım ve derin bir nefes alarak ona Edip baba ile aramdaki kıssayı baştan sona anlattım. Kim olduğunu, hayatımda nasıl bir iz bıraktığını, neden onun yokluğunun içimde kocaman bir boşluk olduğunu söyledim. Lavin, gözlerimin içine bakarken güya o da hissetti acımı. Gözleri dolarak bana sarıldı.
Bugün, bir kere daha anladım ki kimi beşerler ölmez. Onlar, yalnızca bu dünyadan göçer fakat kalplerde, anılarda, müziklerde, dualarda yaşamaya devam eder. Edip Ağabey de o denli biri… Ve ben, hayatımın sonuna kadar onu bu türlü anmaya, yapıtlarını okumaya, onun ismini yüreğimde taşımaya devam edeceğim.”
