Öteki kıymetli günler kadar ticari bedeli var

Sosyal hayatımızın içinde, kültürün tesiriyle ve tahminen biraz da sürü psikolojisi nedeniyle değerli günler ve haftalarda kimi hislerimiz ağırlaşıyor. Bu davranışlarımıza da yansıyor. Anneler Günü, Babalar Günü yahut Sevgililer Günü’nde  markalar indirimler yapıyor, biz sevdiklerimize ikramlar alıyoruz. Fakat sonra her şey eski haline geri dönüyor.

Bana nazaran 3 Aralık Dünya Engelliler Günü’nde de özel bir durum yaşayan bireye, bu özel durumundan bağımsız, farklı bir gün yaşatılabilir. Pekala, bu nasıl yapılır derseniz orası da sizin yaratıcılığınıza kalmış. Lakin Anneler Günü’nde anne olmayı denemediğiniz üzere bu günde de engelli olmaya çalışmayın.

Sosyal medya ve öteki ticaret kanalları nedense hiç önemsemiyor Engelliler Günü’nü. Aslında bizim kapitalist sisteme katkımız var, pek görünmese de iddianızdan daha fazla üstelik. Örneğin en çok teknoloji kullanan kümeler ortasındayız. Yani Engelliler Günü’nün de öteki değerli günler kadar ticari kıymeti vardır bence. Ticaret üzerinden manalı bir farkındalık bile yaratabilirsiniz. Böylelikle hem engellilere dayanak olabilir hem de kar elde edebilirsiniz, ‘kazan kazan’ durumu üzere düşünebilirsiniz.

Son 11 yıldır bu ülkede engelli bir vatandaş olmakla ilgili birçok farkındalık çalışması yaptım. Toplumun her kesitinden binlerce beşere ulaştım. Hayatlarında küçük de olsa bir şeylerin değişmesine vesile olmaya çalıştım. Motivasyonum da bu esasen. Tekrar birtakım şeyleri söylemeye de devam edeceğim…

Bundan tam 10 yıl evvel toplumsal medyadan bir paylaşım yapmışım. Geçen gün onu gördüm. Mecidiyeköy’de, metrobüs durağının yan tarafında büyük bir otobüs durağı var. Tıpkı anda onlarca otobüs geliyor. Ben de çoğunlukla orayı kullanıyorum. Durağa giderken sarı çizgi diye isimlendirdiğimiz kılavuz yolun üzerinden yürüyorum. Kör yolu da deniyor buna hani bilirsiniz. İşte o sarı çizginin tam üstünde bir direk vardı. İnanır mısınız o direk hâlâ birebir yerde duruyor. Şunu söylemeden de geçemeyeceğim; hâlâ duraklarda “Sarı çizgiyi geçmeyin” diye komik komik anonslar yapılıyor. Yani bize bu komik geliyor zira sarı yok bizde, körüz. Esasen görenler de sizi duymuyor, bence diğer bir yol denemelisiniz.

MÜŞTERİ VAR, ESER YOK

Yine 5-6 yıl evvel 3 Aralık Dünya Engelliler Günü münasebetiyle önde gelen beyaz eşya firmalarından biri “Artık konuşan makineler üreteceğiz” diye bir kelam vermişti. Ancak doğal ki bu türlü bir şey yok ortada. Teselli olarak konut aletleri için ürettikleri telefon uygulamaları erişilebilir oluyor bazen. Biraz onları kullanabiliyoruz. Velhasıl engelli vatandaşların da aslında müşteri potansiyeli var lakin hayatlarını daha kolay hale getirebilecek eser çok az. Beyaz eşyacılar, bunu bir düşünün derim. Alışılmış işini güzel yapanları ve bizi düşünenleri tenzih ediyorum. Ayrıyeten onlara çok da teşekkür ediyorum erişilebilir eserler yaptıkları için.

Daha söyleyecek çok şey var fakat birkaç örnekle anlatmaya çalıştım. Ben bu 3 Aralık’tan itibaren düşünmeye başladım: Ülkemizdeki tüm engelli vatandaşlar için neyi daha âlâ yapabiliriz ve Engelliler Günü’nün içini nasıl doldurabiliriz? Birlikte bir yol bulalım; o direği kaldıralım mesela sarı çizginin üzerinden. Hepimiz tıpkı kaldırımda yürüyoruz. Gelecek yıllarda 3 Aralık’ı birlikte gülüp eğlenerek ve uygun örnekleri çoğaltarak yaşayalım. Ne dersiniz?