‘Şöhret bir tık yalnızlaştırıyor ancak yalnızlığı seviyorsan sorun yok!’

Kerem Bürsin’le güneşli bir kış günü Six Senses Kocataş Mansion’da buluşuyoruz. Onu elinde bir oyun konsoluyla yakalıyorum. Son günlerde başını dağıtmak için boş anlarında oyun oynuyormuş. O kabul etmese de nitekim çok güzel. Birebir vakitte çok sempatik ve esprili… “Kendiyle dalga geçen ve saçmalayan tarafım hoşuma gidiyor” diyor. Fotoğraf çekimi için bir orta kıyıya gidiyoruz. Sabah koşusuna çıkanlar onu görünce şaşırıyor, yüzleri gülüyor, herkes ona selam verip uygun dileklerini sunuyor. İsteyenlerle tek tek fotoğraf çektiriyor, sohbet ediyor. Akabinde bizim sohbetimize geçiyoruz, başlıyor anlatmaya…

◊ Hem güzel, hem yetenekli, hem toplumsal bahislerde hassassın. Hudut bozucu derecede
her şeyi âlâ yapıyor üzere duruyorsun. Nitekim bu kadar düzgün müsün?

Yakın olduklarıma sormak lazım. Bence o denli bir şey yok. Kıymetli olan, hayatı istediğin üzere yaşamak. Birtakım sorumlulukların varsa da bir halde onları en düzgün, en faydalı, yararlı halde yerine getirebilmek lazım.

◊ İçinde bulunduğun bölümün muhakkak kuralları var. Başrolsün, jön diye adlandırılıyorsun. Hayatı,
o kuralları bırakıp istediğin üzere yaşama noktasına nasıl geçtin?

Benim için değerli olan şey oyunculuk, sistem istemedi diye eğlenip gülmeyecek miyim? Mesela jön kavramı nedir, onu da bilmiyorum. Jön dendiğinde yalnızca olmak istemediğim şeyler aklıma geliyor. Kalıpları da aslında saçma buluyorum. Değerli olan çevrendekiler ve grubunla oluşturduğun itimat çemberi. Bir de natürel kendine güvenmen.

◊ Pekala, defoların neler?

Biraz sıkıcıyım. Nerd (inek öğrenci) tarafım gittikçe çoğalıyor.

◊ Yani çok çalışkan, meskende vakit geçiren ve partilemeyen biri misin?

Evet. Mesela şu sıralar konutumda marangozhane üzere bir stüdyo kuruyorum. En heyecanlandığım şey o.

◊ Ne yapacaksın orada?

Minik minik maketler yapıp onları en âlâ biçimde kaydetmek ve sinemaların post-prodüksiyonunda kullanmak istiyorum. Biz işlerde çok maket kullanmıyoruz ancak bugünün teknolojisiyle bunu yapmak hem çok kolaylaştı hem çok mümkün hale geldi. Bir yandan da senaryo yazıyorum, bol bol bilgisayar başındayım.

◊ Biraz evvel de seni elinde oyun konsoluyla yakaladım…

Evet, bilhassa setlerde başımı dağıtmamı sağlıyor, uygun geliyor. Şu sıralar strateji oyunları ilgimi çekiyor.

◊ Çok sempatik görünüyorsun, hiç sonlanmaz misin?

Maalesef o kadar zen (sakin) değilim. İş yapıyorsak, karşımdaki dostum da olsa maksadımız işi düzgün yapmak, o biçim hususlarda biraz farklı bir Kerem olabiliyorum. Alışılmış haksızlık ve saygısızlık beni irite ediyor.

◊ Bir yanınla mahallenin şirin ağabeyi, bir yanınla seksisin… Hangi Kerem daha güzeline gidiyor?

Kendiyle dalga geçen ve saçmalayan tarafım hoşuma gidiyor.

‘İNGİLİZCE İKİ LAF ETTİM DİYE NEDEN ÜZÜLEYİM!’

◊ Tanınan isimlerin en maruz kaldığı şeylerden biri linç. Sen geçen sene Altın Kelebek’te mükafatını alırken bir-iki İngilizce söz söyledin diye toplumsal medyada çok konuşuldun…

Ben kapasiteye bakıyorum. Algılayamadığında ya da kapasiten bir tık dar olduğunda ona reaksiyon veriyorsun. Zira bağ kuramıyorsun. Ya da şöyle diyeyim; dünyadaki kahrımız aslında şu: Google’a bakmak aslında bilgi sahibi olmak demek değil. Bilgi sahibi olmak öbür bir şey. Fakat her şeyi bilir üzere olduk. Kim, neyi, neden diyor, aslında ona bakmalı.

◊ Üzülüyor musun?

Yok, ben vicdanım bir şeye sızlarsa üzülürüm. İngilizce iki laf ettim diye neden üzüleyim! Geçenlerde de bir ödül merasiminde mükafatlar İngilizce veriliyordu. Tabelalarda İngilizce yazıyor, markalar İngilizce. Okey, o vakit benim bir-iki İngilizce söz söylememdeki zahmet ne?

◊ Kadına şiddet konusunda daima hassas oldun. Herkese dokunacak hoş açıklamalar yaptın. Sence ünlülerin açıklamaları bir şeyleri değiştirir mi?

Bilmiyorum fakat şöyle bir huy oldu… Makus bir şey mi yaşandı, hop, ünlüler story paylaşsın. Sonraki gün unutulsun. Her ünlünün gönlü rahat olsun, ben paylaşımımı yaptım desin ve hayat devam etsin. Bu neyi değiştiriyor? Natürel bir şeyler çözülüyordur ancak bir sistem halinde değil. Çok efektif bir döngünün içinde değiliz. Herkes aksiyonda bulunuyor lakin sonra unutuyoruz. Sonuç… Neden unutuyoruz? Bunlar bir döngüye girdi.

◊ Mesela sen bayan sorunuyla ilgili konferanslara ve eğitimlere katılıyorsun. Tahlil işin içinde olmak mı?

O dünyanın içine ne kadar girer ve anlarsan, kapasiteni o mevzuyla ilgili ne kadar genişletirsen ister istemez değişeceksin. Fark edeceksin ki ataerkil sistem içinde yaptığın kimi şeyler sistemi besliyormuş. Onu, bunu ya da şunu, sen bıraktığın takdirde çevren evvel “Hayırdır, ne oluyor” diyor. Sonra onlar da etkileniyor. Bu türlü bir şey. Ancak bunları anlamadan, okumadan, bilmeden nasıl olacak?

‘SEYİRCİYE VAAT ETTİĞİNİ VERECEKSİN’

◊ Bu sene neden anaakım kanallarda mahrum?

Anaakım sıkıntı, herkes korkarak yanaşıyor.

◊ Neden?

Teknik manada hoş işler yapılıyor. Lakin senaryo açısında bu uzun mühletler epeyce işi yalnızca bir yere kadar götürebilirsin. Saçmalamadan 60 kısmı görmek çok mümkün değil. Biz de günün sonunda yazılan şeyi hayata geçiriyoruz ve onunla kısıtlıyız. Sevdiğin, inandığın bir işte, mecnun üzere çalışan bir takımla birlikteyken karşına saçma bir şeyler gelincede bunu saygısızca bulmaya başlıyorsun. Beşerler da işimizi çekip paramızı alalım başına giriyor. O başla ekrana çıkan, seyirciyle hoş bağ kuramaz zati. Seyredenlere de hürmet duymak lazım, düşünsene izlerken saatlerini veriyorlar.

◊ Sinemalara olan ilginin azalmasının sebepleri de benzeri mi sence?

Son birkaç yıldır piyasa olarak çok itimat kaybettirdik.

◊ Nasıl yani?

Bir sinema yapılıyor, Seyirci için o salona gitmek, bileti almak, popcorn falan esasen maddi olarak kaygı. Ve o sinemaya gidiyorlar. O vakit seyirciye vaat ettiğini vereceksin, vermezsen de inanç kaybı oluyor. O yüzden itimat kaybı oldu. Doğal kimi sinemalar var, inanılmaz hoş, onların da gişeleri çok olmayınca üzülüyorsun.

◊ Son işlerinden ‘Mavi Mağara’nın senaryosunda senin de imzan var. Sen de bu sebeplerle mi yazmaya karar verdin?

‘Ben size göstereceğim’ başında başlamadım. İnsanın bir bahiste kederi, meşakkati varsa, o vakit ona “Kendin bir şeyler yap” derler. Benimki de öyleydi biraz. Romantik güldürü başını anlıyorum, dünyaya satılıyor, o manada mantıklı. Lakin tekrarlamayalım artık diye düşündüm. Sinemada klişenin tabanını görelim lakin hayat üzere, içinde şaşırtan farklı hisler, olaylar olsun istedim. Neden olmasın ki! Düşüncemiz şu: ‘Neden olsun’u sorguluyor, ‘neden olmasın’ı hiç sorgulamıyoruz. O da yaratıcılık kaynağını öldürüyor.

‘TEK BAŞIMA MÜZİK SÖYLEYİP DANS ETMEYİ SEVİYORUM’

◊ Ne kadar toplumsal medya insanısın?

10 üzerinden 6,5 diyelim.

◊ Fake hesabın var mı?

Uğraşamam.

◊ Mesela birini çok beğendin, olağan hesabından ona bakıyor musun?

Bu makus bir şey mi? Lakin toplumsal medyayı o denli kullanmıyorum.

◊ Ahlaksız teklif geliyor mu?

Oralara da bakmıyorum. İşte ben uzaylı görüntüleri, spor görüntülerine falan bakıyorum.

◊ Günlük hayatında en çok kullandığın söz ne?

Sence?

◊ F.ck olabilir…

(Gülüyor) Evet, muhtemelen f.ck ya da sıç…

◊ Asansörde biriyle bir saat kalsan yanında kim olsun?

Gupse (Özay) çok korkuyormuş bundan. O olsun, onunla gülmekten ölürdüm.

◊ Yaparken yakalandığın ve utandığın şey neydi?

Tek başıma müzik söyleyip dans etmeyi seviyorum. Yakalanınca utanıyorum.

◊ Yapmaya başlayınca duramadığın bir şey söyle…

Lego.

‘BENCE MAKUS BİR ÂŞIĞIM, ÇOK ÂLÂ DEĞİLİM’

◊ “Gözyaşı, ter ve ortada sırada kanın olduğu bir öyküm var” demişsin. Neler yaşadın?

Hayat kan, ter, gözyaşı ve hürmet demek. Ben de bunları yaşadım.

◊ Oysa Türkiye’ye gelip ‘Güneşi Beklerken’ dizisiyle çabucak ünlü oldun ve şahane bir hayat sürdün üzere geliyor bize…

Türkiye’ye gelmeden evvel Los Angeles’ta yaşadığım dört sene çok zordu. Oyuncu olacağım fikriyle hiçbir işte tutunamıyordum.

◊ 11 yıldır ülkenin en kıymetli erkek oyuncularından birisin. Şöhretin kaybettirdiği şeyler neler oldu?

Şöhret bir tık yalnızlaştırıyor. Ancak yalnızlığı seviyorsan sorun yok!

◊ Sen seviyor musun?

Evet, yalnız olmayı çok seviyorum.

◊ Aşkı da seviyorsun lakin…

(Gülüyor) Bak gol attığını düşünüp nasıl memnun oldun ve gözlerin açıldı Hakan. Kim sevmez aşkı? Aşk çok hoş bir şey.

◊ Nasıl bir âşıksın?

Bence makus bir âşığım, çok âlâ değilim.

◊ Bu kadar romantik güldürülerde mükemmel âşıkları oynadıktan sonra aşk konusunda makûs olamazsın…

Ne bileyim! Zira yaptığım işi çok seviyorum. Ona vakit harcamak kadar keyifli bir şey olmuyor.

◊ Artık aşkı senaryolaştıran da biri olarak aşk tarifin ne?

Aşkın mantık çerçevesine sığmaması lazım. Keşfetmek isteyeceğin bir şeydir aşk.

◊ Melisa Tapan’la bir ait var. Nasıl gidiyor?

Güzel gidiyor.

◊ Seni bir bayanda çarpan nedir?

O kişinin kendiyle olan münasebetini merak eder ve keşfetmeye çalışırım. İnsanın kendiyle olan ilgisi ne kadar hoşsa, o insan ışık üzere parlıyor ve beni çekiyor.

‘SU, ATEŞ VE TOPRAKLA NEDEN YETİNEMİYORUZ Kİ?’

◊ Yeni sinemanın ‘Şımarık’ vizyonda. Sen ne kadar şımarıksın?

Canlandırdığım Mete karakteri üzere asla şımarık değilim… İğrenç! Yapay, kıymetsiz lakin çok değerliymiş üzere yaşadığımız bir dünya var ya, onun bir yansıması. Lakin oynaması çok eğlenceli bir karakterdi. Bir Rus sinemasının uyarlaması. Çok heyecanlandığım bir sinema.

◊ Babası Mete’nin ders alması için ona bir oyun oynuyor. Kerem olarak senin hayatta aldığın en büyük ders neydi?

Ne kadar kendinden uzaklaşırsan hayat o kadar zorlaşıyor. Tek kendin varsın. Kendini de sevmeyeceksen, kimi seveceksin…

◊ Karakter babasının oyununun bir modülü olarak 1500’lü yıllara gönderiliyor. O yıllarda yaşamak ister miydin?

Birkaç yüzyıl daha geriye gitmek isterdim. Daha sistemsiz periyotları görmeyi tercih ederdim.

◊ Çok spoiler vermeden şöyle diyelim; sinemada bir ‘Truman Şov’ tesiri var. İzlendiği, gözlendiği bir yapay dünyada Mete karakteri. Sence günümüzde ne kadar ‘Truman Şov’ tesiri yaşıyoruz?

Yaşıyoruz, fecî olan kısmı da bunu istekli olarak yapıyoruz. Herkes yayın yapıyor, bir paylaşma gereksinimi içinde. YouTube’da, toplumsal medyada milyonlarca görüntü var. Mesela geçenlerde biri, yapay zekâyla sanırım, hastanede yatıyormuşum üzere bir fotoğrafımı yapmış. Sahiden nereye gerçek gittiğimizi anlamıyorum. Bunlar da beni üzüyor. Aslında teknolojik gelişmelerin heyecan veren yanları var. Mesela yapay zekânın tıpta yapacağı fevkalâde şeyler olacaktır. Fakat bir yandan da etrafa ve olanlara bakıyorum, su, ateş ve toprakla neden yetinemiyoruz ki?

◊ Mete çok çapkın. Pekala ya sen?

Mete’nin hiçbir şeyi bana benzemiyor, alakamız yok. Mete’yi yolda görsem yüzüne bakmam.

◊ Onur Ünlü’yle çalışmak nasıldı?

Olağanüstüydü. Âlâ ki çalıştık, muazzamdı.