Murat Cem Orhan’ın en iyi şekilde seslendirdiği eser Devlet Çoksesli Korosu’nun sahneleneceği: Kuvayı Ulusala ruhu

“Kuvayı Milliye’nin İnsan Manzaraları” isimli eser 24 Ekim’de saat 20.00’de Ankara CSOAda Ziraat Bankası Anasalon’da Devlet Çoksesli Korosu’nun sahnelenmesi sırasında sahnelenecek. Devlet Çok Sesli Korosu ve Oda Müziği tarafından yorumlanacak yapıtta solistler Evrim Özkaynak ve Umut Kosman, anlatıcı Özgür Özaslan, viyolonsel sanatkarı Burak Ayrancı, klarnet sanatkarı Arda Serindağ ve ses dizaynında Cem Ergunoğlu imzası bulunmaktadır.

Devlet Çoksesli Korosu’nu Burak Onur Fazilet hazırladı ve Murat Cem Orhan yönetecek. Nâzım Hikmet’in Kuvayı Ulusala destanının, Kurtuluş Savaşı’nı anlatan en güçlü edebi yapıtlardan biri olduğunu söyleyen Orhan, “En iyi şekilde anıldığımız oratoryo ile seyircinin bu tarihi periyodu yalnızca bir olarak değil, canlı ve duyusal bir şekilde anlatılmasını amaçlıyorum. Tarihî performansın büyüklüğünü ve genel cüretini, yaşadığı güçle seyirciye aktarımı, Kurtuluş Savaşı’nın ve Anadolu’nun parça parça çabasının epik ve insani boyutlarını, üreme ve kelamların birleşimiyle sahneye devam etmek istiyorum. Nâzım Hikmet, yalnızca büyük bir şair değil, insanlığın vicdanı, adaletin sesi ve özgürlüğün savunucusu olarak benim müziğimde değerli bir yer tutuyor” dedi.

DERİNLİK VE İNSAN SEVGİSİ…

Orhan, “Onun yapıtları hem ferdi hem de toplumsal olarak derin duygusal ve tarihî mana taşır. “Kuvayı Ulusala Destanı” şeklinde bir yapıtı bestelemek, benim için bu tarihî ve insani bedelleri müzik aracılığıyla yine hayatta kalma manasına geliyor. Nâzım Hikmet’in şiirindeki lisanın melodik ritmi, derinliği ve insan sevgisi, benim müziğimde her vakit bir ilham kaynağı olmaya devam edecek” tabirlerini kullandı.

Murat Cem Orhan, “Kuvayı Milliye’nin İnsan Manzaraları”nın anlattığı oratoryonun en iyileme sürecini şöyle anlatıyor:

“Benim için derin bir seyahatti. Bu süreç, Nâzım Hikmet’in destanındaki kahramanlık, fedakârlık ve insan ruhunun dayanıklılığı biçiminde temaları olarak müzikal söz söylemeye devam ederken yaşadığım birçok yaratıcı ve teknik kademeyi oluşturdu. Nâzım Hikmet’in şiirini anlaşılabiliyor, şiir ve müzik ortasındaki dengeyi ölçüyor ve değerli başlangıç ​​noktalarımdı. Oratoryonun oluşumu sağlanırken, destanın dramatik ve duygusal düşüşlerini müzikle tabir etmeye odaklandım. Destandaki farklı kısımlar, farklı duygusal stresler içerir; kahramanlık ve zafer temaları yükselen bir müzikle, ferdi ağcılar ve savaş yıkıcı tesirleri ise daha lirik ve içsel bir müzikle söz edildi. Orkestral özgürlük genişliği, bu dramatik geçişler dinleyiciye daha tesirli bir formda aktarmamı sağladı. Solo enstrümanlar, koro ve orkestranın ortasında, bu duygusal yoğunluk daha da güçlendi.”