‘Kadını seksi ya da mağdur göstermediğinizde bunu kabul edemeyenler oluyor’
Yetimhanede büyüyen bir bayanın annesini bulmak için çıktığı seyahati anlatan ‘Gündüz Apollon Gece Athena’, 37. Tokyo Sinema Festivali’nin ‘Asya’nın Geleceği’ kısmında En Yeterli Sinema mükafatına layık görüldü. İzleyiciyi Side’nin tarihi dokusunda fantastik bir dünyaya götüren yapımı, yönetmeni Emine Yıldırım’la konuştuk.
37. Tokyo Sinema Festivali’nde ödül alan sinema, Türkiye’de ilkbaharda vizyona girecek.
Yönetmen ve üretimci Emine Yıldırım birinci uzun metraj sineması ‘Gündüz Apollon Gece Athena’ ile Japonya’nın en büyük sinema şenliğinden mükafatla döndü. 37. Tokyo Sinema Festivali’nin ‘Asya’nın Geleceği’ kısmında En Düzgün Sinema mükafatını alan üretim, yetimhanede büyüyen bir bayanın annesini aramak üzere çıktığı seyahati fantastik bir lisanla anlatıyor. Başrolünde Ezgi Çelik’in olduğu üretimde Lale Mansur, Deniz Türkali, Selen Uçer ve Barış Gönenen de rol alıyor. ‘Gündüz Apollon Gece Athena’ 2025’in ilkbaharında Türkiye’de gösterime girecek. Yıldırım’la ödül merasiminde “Tüm zorluklara karşın bu sineması bayan dayanışması sayesinde tamamlayabildik” diyerek anlattığı süreci konuştuk.
Bu mükafatı almak nasıl bir his? Bekliyor muydunuz?
Açıkçası beklemiyordum. Uzun yıllardır bölümdeyim, şenliklerde hiçbir şey garanti değildir. Natürel daima bir umut taşırsınız lakin yıllar içinde beklentilerimi gerçekçi tutmayı öğrendim. Bu mükafatı aldığımızda yalnızca kendim için değil, tüm oyuncularım ve grubum için sevindim.
Filmde annesini antik kentte arayan bir bayanı izliyoruz. İlham kaynağınız neydi? Sinema kendi hayatınızdan öğeler içeriyor mu?
Kendi hayatımdan teğe bir izler taşıdığını söyleyemem. Lakin aidiyet hissinden ve hepimizin hissettiği çaresizlik hissinden hareket ettim. Bu hisleri nasıl aşalabileceğimiz üzerinde durdum. Daha çok inat
etmeye ve umutlu olmaya dair bir şey söylemeye çalıştık. Anadolu halkları olarak çok kadim bir tarihten geldiğimize inanıyorum. Bu toprakların mirası çok eskiye gidiyor. Asırlar uzunluğu beşerler bizim yaşadıklarımızı yaşamışlar ve bir formda devam etmişler yollarına. Side Antik Kenti’nde çekim yapma kararımız da buradan geliyor zira buradaki tarihi yapılar bu kavramın teğe bir temsili ve görselleştirilmiş hali.
Filmin ismini ‘Gündüz Apollon Gece Athena’ koymanızın özel bir sebebi var mı?
Antik Side’nin esirgeyici rableri Apollon ve Athena. Side’nin en kıymetli yerinde Apollon Tapınağı ve Athena Tapınağı var. Biraz buradan ilham aldık. Sinemanın bu ismi aslında kıssanın de ikiliğine işaret ediyor.
Defne karakteri annesini bulma isteğinin ötesinde bu seyahatinde hangi duygusal ya da ruhsal temaları keşfediyor?
Aslında sevme ve sevilme gereksiniminden doğan bir seyahat Defne’ninki. Yolda tanıştığı hayaletler de aslında onun bu muhtaçlığını çok düzgün anlıyorlar zira onların da arafta kalmalarının sebebi hala sevdiklerine tutunmaları ve onları bırakamamaları.
‘BEN HALA BURADAYIM’
Film epey spiritüel bir bahse değiniyor. Uhrevi dünyayla ne kadar ilgilisiniz? Siz hiç sinemadaki üzere bir tecrübe yaşadınız mı?
Uhrevi dünyayla pek ilgili değilim, sinemadaki üzere bir tecrübe de yaşadığımı söyleyemem. Lakin anneannemi kaybettikten sonra çok özel bir an yaşadım ve birçok insanın aslında buna benzeri tecrübeleri olduğunu biliyorum. Anneannem benim için çok özel bir bayandı, beni yetiştiren kişiydi. 12 yaşında Bulgaristan’dan Türkiye’ye göç etmiş. Hayatı çabayla geçmiş. Öldükten sonra beni hayalimde ziyaret etti ve bana şöyle dedi: “Sen merak etme, ben hala buradayım.” Bu hissi asla unutamayacağım. Hayaletler var mı bilmiyorum lakin sevdiklerimizin her vakit bir formda yanımızda olduğuna sonuna kadar inanıyorum.
‘BU İŞİ BECEREMEYECEĞİMİZİ DÜŞÜNENLER VARDI’
Ödülü alırken “Tüm zorluklara karşın bu sineması bayan dayanışması sayesinde tamamlayabildik. Bu yüzden bu mükafatı Ortadoğu’nun tüm bayanlarına armağan ediyorum” dediniz. Ne üzere zorluklar yaşadınız, bu konuşmada hangi noktalara dikkat çekmek istediniz?
Sinema dalımız erkek hükümran bir sistem içinde çalışıyor. Hasebiyle daldaki öteki bayan arkadaşlarımızın yaşadığını yaşadık. Bizim bu işi beceremeyeceğimizi düşünenler vardı. Bayan sinemacılar, erkeklerden daha düşük bütçelere iş yapmak zorunda kalıyor genelde. Bilindik kodlar haricinde bir öykü anlatmaya çalıştığınızda size önyargılı davranıyorlar. “Bundan kıssa mi olur” diyorlar. Bayan karakterlerinizi seksi ya da mağdur göstermediğinizde, bunu kabul edemeyen, anlamayan arkadaşlar oluyor. Bir kadın/kadın karakter bir insan öncelikle, bir erkek karakterin uzantısı değil.
Bu kolay gerçeği yıllardır anlatmaya çalışıyoruz, bu kadar sıkıntı olmamalı diye düşünüyorum fakat güç işte.